کد مطلب:3507 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:23

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

چگونه باور كنيم كه مكتب ما آسماني است؟

براي اثبات اين مطلب، راههاي گوناگوني وجود دارد كه به چند مورد از آن اشاره ميشود:

1. توجه به دلايل درستي ادعاي نبوت.

الف ـ شهرت به صداقت و درستي: براي مثال اگر پيامبري پيش از نبوت، ساليان طولاني، ميان مردم زندگي كند و به صداقت و درستي مشهور گردد و در اين مدت، سخن دروغي از او سر نزده باشد; در اين صورت، هر احتمالي درباره او داده شود، دست كم احتمال دروغ دربارة او نميرود; البته اين راه، به طور كامل، اطمينان آور نيست.

ب ـ اِخبار پيامبر پيشين: گاهي پيامبري كه نبوتش از راهي براي مردم ثابت شده و به پيامبري او اطمينان دارند، به آنان خبر ميدهد كه پس از من پيامبري با اين خصوصيات خواهد آمد; در اين صورت، مردم به پيامبري آن شخص اطمينان پيدا ميكنند; اين راه هم به طور كلي، راهگشاي مسائل مربوط به نبوت نيست.

ج ـ معجزه: معجزه، راهي عمومي، براي اثبات نبوت پيامبران است. اگر شخص معجزه داشت و مردم به معجزه بودن آن يقين كردند، نبوتش اثبات شده است.

دربارة پيامبر اكرم، هر سه راه بالا و به بهترين صورت وجود دارد:

2 ـ 1. آن حضرت، پيش از رسالت، مدّت زيادي بين مردم زندگي كرده بود، چرا كه در سنّ چهل سالگي به پيامبري برانگيخته شد و در اين مدت، مردم او را به راستگويي ميشناختند، به گونهاي كه به او لقب امين ... داده بودند.

2 ـ 2. مسئلة اِخبار پيامبر پيشين، هم دليل تاريخي و هم تأييد قرآني دارد.

يهوديان و يا مسيحياني كه در حجاز زندگي ميكردند، تا پيش از ظهور و بعثت پيامبر اكرمهنگامي كه با مردم مدينه صحبت ميكردند، ميگفتند: قرار است كه در ميان شما پيامبري برانگيخته شود كه او هم دين ما و هم حقّانيت پيامبر ما را تصديق ميكند: و كانوا من قبل يستفتحون علي الذين كفروا; (بقره،89) و پيش از اين ]يعني قبل از نبوت پيامبر اسلام[، طلب فتح ميكردند، بر كساني كه كافر بودند. يعني منتظر ظهور حضرت محمد9 بوده، معتقد بودند كه ظهور ايشان، پيروزي و فتح براي خودشان است، چرا كه ايشان ]پيامبر اكرم[، دين آنان را تصديق مينمايد. آيات ديگري نيز در قرآن كريم، بدين مطلب اشاره دارد.( ر. ك: انعام، 20; صف، 6; شعرأ، 197 و... )

3 ـ 2. از پيامبر اكرم، معجزات فراواني بروز كرده كه در مكتب تاريخ، حديث و روايت، جمع آوري شده است. اين معجزات در جلد 17 و 18 بحارالانوار آمده است.

2. قرآن، معجزه ابدي: خداوند اين كتاب را بدان گونه نازل فرموده كه دليل حقانيتش با خودش هست; يعني اگر كسي كه در وجود مبارك خود پيغمبر شك كند ـ كه تا حال چنين كسي پيدا نشده است ـ با اين فرض هم ما احتياجي به اثبات وجود حضرت محمد9 نداريم، چرا كه خود قرآن ميفرمايد: من كتاب خدا هستم و دليلش را به همراه آورده است.

خداي متعال، معجزه بودن قرآن را بدين صورت به مردم اعلام ميكند: اگر در معجزه بودن اين كتاب و نزول آن از سوي خداوند شك داريد، و حقانيت آن را نميپذيريد، شما هم مشابه آن را بياوريد.( ر. ك: طور، 33 و 34; هود، 13; يونس، 38; اسرأ، 88 و... )

وانگهي در قرآن، ويژگيهاي فراواني، حاكي از معجزه بودن اين كتاب مقدس وجود دارد كه به برخي از آنها اشاره ميشود:

الف ـ بلاغت قرآن: كلام بليغ كلامي است كه زيباترين و رساترين الفاظ و تركيبات را داشته باشد و مقصود و معناي خود را به بهترين شكل برساند. هركس، زيبايي، خوش آهنگي و موزون بودن قرآن را ميفهمد و تحت تأثير قرار ميگيرد، هرچند درك چگونگي اين بلاغت اعجاز گونه، وامدار آشنايي با زبان و ادبيات عربي است.

ب ـ آوردن همة معارف، به وسيلة شخصي اُمّي: قرآن مجموعهاي از معارف مورد نياز بشر در هر زمينهاي است. اگر انسانهاي متخصص در هر رشته، دور هم جمع شده اين مجموعه را فراهم كرده بودند، در آن صورت كاري انساني ميشد كه به دست انسان ساخته شده است، ولي هنگامي كه انسان ملاحظه كند كه آن را كسي آورده كه خواندن و نوشتن بلد نبوده است؟، بهترين دليل بر آن است كه اين قرآن، گفتة انسان نيست و هنوز زواياي مختلف قرآن بر انديشمندان و دانشمندان هم شناخته شده نميباشد.( ر. ك: راهنماشناسي، محمد تقي مصباح يزدي، مركز مديريت حوزه علميه قم، 1367. )